Sinds dinsdag ben ik aan de gang in het ziekenhuis. Ik sta elke dag op een andere afdeling ingepland. Maandag de HIV-clinic, dinsdag inpatient (de afdeling waar mensen blijven slapen) woensdag triage (dit is mee lopen met een soort huisarts), donderdag de Antenatal clinic (zwangere vrouwen) en vrijdag de vaccination clinic.
Het is interessant om te zien hoe het er hier aan toe gaat: Over het algemeen gaat het werktempo 20 duizend keer langzamer als in Nederland, is er van privacy voor de patiënt weinig te bekennen en is het ook niet gek als de arts tijdens je onderzoek een privé telefoontje pleegt. Iets wat wel confronterend is, is dat patiënten vaak onderzoeken/ of behandelingen niet kunnen betalen. Het gaat dan al om een onderzoekje van bijvoorbeeld 12 euro. (Wat patiënten overigens gewoon bij de kassa in het ziekenhuis moeten afrekenen).

Voor ons als vrijwilligers in het ziekenhuis is het op het moment (helaas) wel erg rustig. De eerste dag was echter een uitzondering op de regel! We mochten bij een bevalling zijn en bij een besnijdenis zijn/assisteren. Helaas liep dit niet helemaal zo als gehoopt (eerst de bevalling / dan de besnijdenis) de dokter die de besnijdenis ging doen kwam ons ophalen en vertelde ons dat er nog genoeg tijd was dit tussendoor te doen. (Niet dus helaas). De besnijdenis zal ik voor jullie leesplezier niet in detail beschrijven. In het kort, de man (gok iemand van een jaar of 20) heeft heel veel pijn geleden. De ruimte waarin het gebeurde leek overigens erg op een opslaghok en het was er een mega rommel.
Maar na dit gezien te hebben was ik even erg gelukkig dat ik een vrouw ben! Ondanks het detail dat de meeste mannen in Nederland dit niet hoeven te ondergaan. En de blijdschap was van korte duur want na de besnijdenis zijn we gauw terug gerend naar de vrouw die bezig was met bevallen. We hadden van voren al een tijdje bij haar mee gekeken/geholpen en het was dus ontzettend jammer dat toen we terug kwamen de baby (een jongen) net geboren was. Met de baby ging het allemaal goed met de moeder wat minder helaas die had heel veel bloed verloren, maar (ik geloof) dat het uiteindelijk ook met haar goed is afgelopen!

De andere dagen in het ziekenhuis waren een heel stuk rustiger. Het is wel leuk dat ik de kinderen die ik tegen kom in het Mission Hospital al blij kan maken met alleen al mijn verschijning. Het is blijkbaar erg leuk om een blanke (Mzungu) tegen te komen. En dit ging bij en meisje van 12 zelfs zo ver dat ze na het gesprek nog hard I love you naar me riep. Wel een schrijnende casus van het meisje ze heeft namelijk HIV sinds haar geboorte en haar moeder weigert haar de (gratis!) HIV pillen te geven omdat bidden alleen genoeg zou moeten zijn.. Het meisje was er nu omdat ze waarschijnlijk ook Tuberculose heeft maar de test was te duur dus dit is niet zeker.

Behalve gewerkt heb ik afgelopen weekend een drie daagse safari gehad! super gaaf en de lange reis (7.5 uur) wel waard. Ondertussen kan ik al 4 dieren van de big 5 afstrepen! Alleen de luipaard nog te gaan. We hebben het weekend een game drive gedaan, een chimpansee tracking en een rhino tracking (neushoorns) gedaan. Best spannend om zo dicht in de buurt te komen bij deze enorme beesten. (we hebben denk ik op 4/5 meter afstand gestaan!) We sliepen tijdens de safari in tenten en daar stonden de nijlpaarden en wrattenzwijnen ook gewoon om de tenten heen te grazen.
Eenmaal terug op de zondag avond, heb ik me ook nog even bezig geweest met de was. (absoluut geen talent en een zandbak in de kuip) maar erg nodig.
En morgen begint een nieuwe week in een ziekenhuis. IK zal dus de HIV clinic gaan meemaken. Ik heb nog geen idee wat dit voorstel maar zal het jullie ongetwijfeld weer delen!