Al even geleden dat ik geschreven heb en ondertussen ben ik in Tanzania.
Is Tanzania te vergelijken met Uganda? Zo op het eerste gezicht absoluut niet. Vergeleken met het drukke Kampala word ik hier helemaal zen van de rust en stilte. Het enige dat deze rust voor mij verpest zijn de muggen die me terwijl ik schrijf lekprikken. (Beeld je een rustige stille groene plek in waar ik op een stoel, buiten op het balkon regelmatig zwaaiend en vooral mopperend overeind spring om die *** muggen te vermoorden). Maar verder helemaal zen dus.
Het uitzicht op het moment is overigens de Kilimanjaro (de hoogste berg van Afrika 5895m). Vanaf onze lodge is de afstand ongeveer 45km. Prima uitzicht.
Woensdag in de nacht zijn we aangekomen in Moshi, een stadje hier met ongeveer 400.00 inwoners (ongeveer 3 keer zo klein als Kampala). In de stad zelf lijkt de armoede wat minder opvallend als in Kampala maar ook hier vinden kinderen het speciaal als er in Mzungu door de stad loopt en word je nageroepen. Ik ga de ‘’fame’’ nog missen in Nederland.

Woensdag gingen we na een ritje van een uur, door uitgestrekte vlaktes naar een hotspring. Deze was echt supermooi en het leek echt op een plaatje uit een film. Ik heb me er dan ook uitgeleefd en ben als een echte Jane regelmatig via een touw, dat aan een boom was geknoopt het water in gezwaaid. Dit leverde aardig wat spierpijn op voor de dag erna. Donderdag hebben we de stad hier verkend, en aangezien over 2 dagen de verkiezingen zijn was het er rumoeriger als normaal en liepen er groepen met mensen rond die vlaggen of klederdracht in de kleuren van hun voorkeursleider aan hadden. Wanneer verschillende groepen elkaar tegen kwamen werd er luid geroepen en gejoeld naar elkaar. Erg grappig om te zien.

Vrijdag zijn we bij een Masaai village geweest en hier hebben we ook overnacht. Ik dacht al aardig wat gewend te zijn maar een hutje met een bedje van stro en verder niks was toch weer wat anders. De masaai hebben ons van alles verteld over hun manier van leven. Zo eten zij alleen: vlees, melk en bloed. Ja je leest het goed, bloed. Niet van mensen gelukkig maar de koeien. Ze halen het eruit terwijl ze leven, zorgvuldig met een soort holle pijl en boog. Erg bijzonder. Ik was erg gelukkig dat ze voor ons iets anders bereid hadden. Verder geld voor de meeste Masaai dat de man zijn vrouw(en) koopt. De gemiddelde prijs is z’n 30a 40 koeien. Hoe meer vrouwen hoe beter. Dat de man dan rond de 12 tot 18 kinderen heeft is erg normaal. En natuurlijk weer heel veel verbazing dat ik nog geen man en kinderen heb. Al 22 en nog niet begonnen aan kinderen, veel te laat.. (In Nederland dan maar gauw opzoek naar een man die 40 koeien aan mijn familie wil betalen).
Het was wel een hele gave plek om te verblijven want de hutjes van de Masaai staan midden in de wildernis wat inhoud dat hier ook een hoop dieren rondlopen. Olifanten, giraffen, zebra’s... De Masaai beschermen de hutjes door ze te omringen met prikkelbosjes. We zijn in de middag een wandeling gaan maken en kwamen super dicht bij een groep zebra’s. Erg gaaf om ze op deze manier tegen te komen.

Vandaag zijn we de eerste safari in Tanzania gaan doen, in Arusha national park. In een heerlijk luxe wagen die we voor ons twee alleen hebben. Ik verwacht dat ik aan het einde van mijn vakantie als een echte ranger alles van wilde beesten weet want onze gids heeft er genoeg over te vertellen. Het was absoluut een goed begin van de safari’s, waarbij we onder andere over het meer gekanood hebben. We hadden 2 gidsen die ons zigzaggend over het meer voor gingen en nog minder talent hadden voor kanoën als wij. Ze wisten wel veel van vogels, dat dan weer wel. En behalve veel vogels kwamen we ook een aantal nijlpaarden tegen. (Die volgens onze gids van alle beesten het meeste mensen vermoord hebben, lekker geruststellend.) Behalve gekanood hebben we ook een gamedrive gedaan, heerlijk om met de auto door het landschap te crossen en van alles tegen te komen. Tot nu toe missen we echter nog steeds het luipaard van de big 5. Morgen in Serregati national park weer een kans!
Ik zou heel graag wat foto’s willen plaatsen maar ik, de computer, en de site hebben over het algemeen vaak ruzie dus ik vrees dat ik die pas kan laten zien terug in Nederland.