De safaritijd is voorbij, en ik ben ondertussen een echte wildlife expert. Over het nationale park in Arusha had ik in mijn vorige blog al wat verteld, nu ben ik ook 2 dagen in Serengeti geweest, en als afsluiter een dag in de Ngorongoro krater. Heel erg bijzonder wat we allemaal gezien hebben. Serengeti betekend eindeloos en die naam is absoluut terecht, het park is bijna 15.000 km², echt enorm. De eerste dag begon al heel erg goed, we zagen 4 cheeta’s (die schijnbaar moeilijk te spotten zijn), maar ook het luipaard hebben we kunnen afvinken! Meerdere zelfs. We hebben zelfs mogen bekijken hoe een van de luipaarden een gazelle op at. Ik kan niet zeggen dat het een smakelijk beeld is, maar alsnog erg gaaf. ‘S avonds hebben we in het park geslapen, in absoluut gigantische tenten. Deze waren inclusief warme douche, toilet, 3 bedden, en een lounge ruimte. Wanneer we iets nodig hadden stonden er meteen 5 mannen voor ons klaar. Ook mochten we wanneer het donker was niet alleen van de tent naar de eettent omdat er natuurlijk wilde dieren rond lopen daar. De mannen daar liepen met plezier met ons mee. (Iets waar ik absoluut dankbaar voor ben zeker naar wat ik de afgelopen dagen in het nieuws hoorde over de vermiste geraakte student in het nationale park in Oeganda..) Op de terugweg van het dinner liep er ook gewoon een hyena voorbij nog geen 5 meter van ons vandaan. Ook s‘ nachts werd mijn nachtrust af en toe verstoord door verschillende (voor mij onduidelijke dieren geluiden). De volgende ochtend is ons pas duidelijk geworden wat het was, namelijk een complete leeuwenfamilie. Bizar.
De tweede dag hebben we nog onwijs veel leeuwen meer gezien. Verschillende groepen, waaronder een groep waarbij we zagen dat een mannetje een welpje stool van een van de vrouwen, dit om het welpje op te eten. Heel erg sneu. Maar het gebeurd vaker wanneer ze honger hebben schijnt. (Alsnog kan ik me niet helemaal vinden in deze regel van de natuur).
Behalve leeuwen hebben we ook de hyena’s zien ontbijten. Zei aten met een groep van ik schat 20, een buffalo op. Heel erg vreemd om z’n enorm beest te zien veranderen in de stukjes vlees die lijken op het vlees dat je bij de supermarkt koopt.
Als afsluiter van de verschillende safari’s gingen we naar de Ngorongoro krater. De krater is ongeveer 700meter diep en het uitzicht vanaf de rand is onwijs mooi. (Het schijnt, lees ik nu ik stiekem Google hoe ik Ngorongoro ook al weer moest schrijven, dat het de grootste ingestorte vulkaankegel ter wereld is.) Het was in ieder geval een hele mooie afsluiter. We hebben ook hier weer een hoop dieren gespot, maar helaas had onze zoektocht naar de zwarte neushoorn wel gefaald. Maar je kan niet alles hebben.

Na de safari’s zijn we van Arusha naar Dar es Salam gereisd, via een busritje van ongeveer 11a 12 uur. In Dar es Salam hebben we zelf de stad wat verkend, en de dag erop zijn we wachtend doorgekomen dit maal op de ferryboot die ons naar Zanzibar heeft gebracht. Maar dit was het absoluut waard ,want op het moment bevind ik me in een heerlijk backpackers hostel dat zich bevind recht tegenover het strand. Een hartstikke wit zandstrand waar je maar heel af en toe een verdwaalde toerist ziet lopen, niet volgebouwd met ligbedjes of parasolletjes, heerlijk. Beetje anticlimax was wel dat het op de eerste dag bewolkt was en regende. Maar we hebben ons alsnog prima vermaakt met een spicetour die we samen 2 Duitse meiden uit het hostel zijn gaan doen. Op een soort van boerderij waar onwijs veel verschillende planten en bomen stonden heeft de gids ons geleerd waar alle kruiden in het kruidenkastje nu eigenlijk vandaan komen. En behalve dat ook hoe ze smaken voordat ze in een potje of zakje zitten. Vandaag hebben we heerlijk op het strand gelegen en genoten van een rustig dagje. Helaas was het wel weer bewolkt en lag ik op een gegeven moment te ‘’zonnen’’ in de regen. Wat later in de middag is gelukkig alsnog het zonnetje doorgekomen. Alle personeelsleden en mensen hier strooien overigens met de zin hakuna matata, dat is dus schijnbaar echt Swahilli nooit geweten. Mijn eigen taalkennis omtrent Swahilli is overigens al z’n 8 woorden (en hier ben ik heel trots op!)
Voor de komende en laatste dagen hier op Zanzibar hebben we verder nog hele goede plannen, en met dat hakuna matata gevoel komt gaat het helemaal goed komen.