Het werk gedeelde van deze vakantie zit er al weer zo goed als op. Komende dinsdag vliegen we al door naar Tanzania! Maar eerst zal ik nog wat vertellen over afgelopen tijd.
Dat ik namelijk echt heb moeten werken kan niet zeggen.
Afgelopen weekend heb ik samen met een aantal vrijwilligers aan een wel aardig zwembadje (van Olympische afmetingen) gelegen. Hier heb ik onder andere de Oegandese zwemstijl kunnen observeren die eigenlijken te vergelijken is met de zwemstijl van een hond.. Dit als ze al konden zwemmen, een aantal mensen bleven angstvallig bij de kant van het zwembad en lieten die voor geen goud los. Zwemles zal hier niet zo van zelfsprekend zijn..
De zaterdag hebben we een mountainbike tocht gedaan net buiten Kampala. Dit was heel wat anders dan de stad, heel veel natuur en af en toe een hutje, of een klein dorpje. Alle kinderen die we onderweg tegen kwamen riepen ons enthousiast toe en moedigde ons aan alsof we de tour de Frans reden, super leuk. Je ziet op deze wat afgelegen plaatsen nog meer de armoede die hier is, en veel kinderen hebben daar hongerbuikjes, en de kleren die ze dragen bestaan uit meer gaten dan stof.
Zondag ben ik zowaar bij een van de vele kerken geweest (opa kan trots op me zijn)! De kerk was echt heel erg groot en helemaal vol. Het was in eerste instantie te vergelijken met een gigantische karaoke bar. Een groot scherm met de tekst van de nummers hing boven het altaar. Het eerste uur bestond dan ook alleen uit zingen. De overige 3 kwartier was er een preek. Die kon ik maar moeilijk volgen, mogelijk door het accent, en mogelijk omdat mijn kennis omtrent het geloof gewoon niet zo geweldig is.

In het ziekenhuis was het eigenlijk veel te rustig, en alle ‘’spannende’’ dingen leken s’nachts te gebeuren helaas. In het Mision Hospital blijft vaak ook maar een klein aantal patiënten slapen. Ik denk dat je z’n 1 a 2 kamers kan vullen met deze mensen in een Nederlands ziekenhuis.
Ik heb woensdag wel voor het eerst in mijn ‘’verpleegkundige carrière’’ een neussonde kunnen inbrengen. De patiënt had maar een heel laag bewustzijn dus gelukkig voor hem kreeg hij het niet echt mee. De sonde was namelijk 2 keer zo dik als dat we ze in Nederland hebben verwacht ik. Niet echt een pretje.

Verder is het hier helaas niet meer het mooie zonnige weer zoals de eerste weken, bijna elke dag een aantal stortbuien. Wat opzich niet zo een probleem is, helaas vinden ze het in Oeganda dan nodig de stroom overal uit te zetten vanwege de bliksem. Zo zaten wij dinsdag vanaf een uur of 18.00/19.00 tot vandaag 16.00 weer zonder stroom. Het is dan toch te behelpen met een zaklampje in het donker vanaf 19.00 hier. Maar ik zal niet klagen want ik las in het nieuws dat het in Nederland al weer ging over sneeuw.

Nog 2 dagen in het ziekenhuis dus. Het komende weekend gaan we naar Jinja (hier is de oorsprong van de Nijl) en hebben we onder andere gepland om te gaan quad rijden! Maandag nog een dagje vrij en dinsdagavond naar Tanzania vliegen. Hier gaan we beginnen met een door onszelf samengestelde Safari. Behalve gamedrives tussen wilde dieren zullen we ook een dagje bij een Masai stam verblijven, naar hotsprings gaan, en een kanosafari doen. Ik ben benieuwd!